dinsdag 9 november 2010

Lelijk

Een hele tijd geleden kwam ik op mijn moeders werkkamertje en zag daar een gehaakt wandkleedje hangen met de afbeelding van een papegaai. 'Wat is dat nou weer voor lelijk ding?' riep ik verontrust. 'Die heb ik voor mijn ouders gemaakt toen ik 22 jaar oud was, zei mijn moeder. De papagaai heb ik gekozen omdat opa van vogels hield en oma houdt van creativiteit. 's Avonds in mijn vrije tijd heb ik er steeds aan gewerkt. Het heeft al die tijd boven hun bed gehangen'. Mijn opa was kort hiervoor overleden (mijn oma was al overleden) en na zijn dood heeft mijn moeder het papegaaien kleedje terug gehad. Toen mijn moeder me dit vertelde en ik in haar ogen las dat mijn woorden haar hadden gekwetst kon ik wel door de grond zakken...


Vanaf dat moment ben ik voorzichtiger geworden met het woord lelijk. Met dit enkele woord kun je mensen behoorlijk kwetsen. Onbewust of niet. Of 'zo bedoelde ik het niet'. Het is al te laat. Het woord is er al uit en de persoon in kwestie is al gekwetst.

Wie ben jij om te bepalen wat lelijk is en wat niet? Heeft niet ieder ding, ieder persoon, iedere style zijn eigen schoonheid? Beauty lies in the eye of the beholder, een bekende quote waar zo veel waarheid in schuilt.

Check die lelijke jurk! Moet je dat lelijke kapsel zien! Die lipgloss staat je spuuglelijk! Oh, ik vind dat kleed echt lelijk! Ik hoor dit soort uitspraken non-stop om me heen. In de trein, op twitter, tussen de comments en zelfs mensen dichtbij me nemen het woord lelijk te vaak in hun mond.

Het woord lelijk wordt te snel gebruikt, net zoals het woord griep te snel wordt gebruikt bij een hevige verkoudheid of het woord duur wordt gebruikt terwijl men bedoeld dat het ze het geld voor dát product niet over hebben. Zou je kijken naar het vakmanschap, de ingrediënten, materialen en tijd die in dat product is gestoken, dan is het product verre van duur. Maar wel kostbaar. En zo wordt er ook te snel en te vaak lelijk gezegd, terwijl men bedoeld 'dit is niet mijn smaak'. Maar dat is niet hetzelfde als wansmaak.


le·lijk bn, bw 1 niet mooi, niet aantrekkelijk; afzichtelijk: ~ als de nacht 2 kwetsend: ~e woorden 3 slecht: hij is er ~ aan toe 4 erg: zich ~ vergissen 5 boos: ~ kijken

Iets lelijk vinden is in mijn ogen geen mening. Het is grof, beledigend en kwetsend. Vertellen WAAROM je iets niet mooi vind is wel een mening. En daar hebben we het al, de synoniemen voor lelijk. Waarom zou je het woord lelijk in de mond nemen als je ook kan zeggen; dat vind ik niet zo mooi. Dat is niet helemaal mijn style. Dat kapsel past niet echt bij haar gezicht of die jurk is niet helemaal flatterend voor haar figuur.

En soms denk ik, waarom moet er sowieso perse een mening geuit worden? Is het zo belangrijk voor je dat iedereen weet wie of wat je lelijk vind? Zou het je niet sieren om je mening eens een keer voor je te houden, tenzij er een keer nadrukkelijk naar wordt gevraagd? En dan nog, blijf gewoon eerlijk maar probeer het wel subtiel te houden. Als iemand om je eerlijke mening vraagt, en die geef jij, ongezouten, dan kan het nog wel kwetsend zijn. 'Maar je vroeg er zelf om! En je wilde dat ik eerlijk was!'. Tja, alsof dat het gekwetste gevoel met een toverslag doet verdwijnen...

Ik hoop dat jullie de fut hebben gehad om mijn gedachtespinsels helemaal te lezen. Ik kan me voorstellen dat het nogal een flink stuk schrijven is en zonder allemaal plaatjes is het natuurlijk geen donder aan! Dit is mijn eigen mening, ik probeer jullie niets op te leggen, maar ik hoop wel dat jullie nadenken over het effect wat het woordje lelijk kan hebben op iemand. Ben jij iemand die vaak lelijk zegt? Ik betrap mezelf er soms op, en dan schaam ik me daarna heel erg omdat ik dan terugdenk aan het papegaaien kleedje van mijn moeder. Ik probeer het woord lelijk zo veel mogelijk te vermijden, want ik denk dat subtiliteit me siert en dat het zorgt voor een beter karma. Overigens gebruik ik het wel in zinnen als 'Ze praat lelijk over mij'. Omdat 'Ze praat niet mooi over mij' gewoonweg nergens op slaat.

Ik hoor graag jullie meningen over dit onderwerp.

Until next time,
Serena Verbon