Misschien is het jullie wel eens opgevallen dat ik kleurverschil in mijn gezicht heb. Vermoedelijk komt dit door de pil, hormonen kunnen namelijk voor pigmentvlekken zorgen. Het kan ook erfelijk zijn, mijn moeder heeft het namelijk ook. Het gedeelte onder mijn neus en lippen is donkerder, net dat gedeelte waarmee je lacht. Hieronder een foto uit een ouder artikel van mijn hele gezicht:
En hieronder kun je duidelijk het kleurverschil zien:
Links is het donkerder dan rechts, in het midden zie je een vage lijn die loopt vanaf mijn neusvleugel tot mijn kaaklijn.
Toen het me eenmaal was opgevallen werd het een obsessie. Als ik in de spiegel keek zag ik alleen maar mijn donkere 'snoet' zoals ik het noemde. En als ik magazines opensloeg was ik stikjaloers op alle modellen met hun egale gezichtjes. Letterlijk iedere bushokjesposter, advertentie, foto of vrouwelijk persoon die voorbij kwam checkte ik hier op. Hadden zij ook pigment rond hun mond?
Op internet zocht ik naar louche chemische middeltjes om de pigmentatie te verminderen, zelfs compleet te verwijderen. Er bestaat een scala aan smeerseltjes die worden bestempeld als 'whitening' of 'lightning' die de huid als ware bleken. Dit soort cremes komen veel voor in Azië omdat een blanke huid daar heel mooi wordt gevonden. Deze omstreden cremes zijn niet altijd veilig. Ik had bijna iets besteld maar iets hield me tegen. Ik leek wel gek! Waarom zou ik iets op mijn gezicht smeren wat helemaal fout kan gaan? Het leek me beter om een smeerseltje via de huisarts te regelen.
Huisartsen zijn zo stoffig en ouderwets nog niet. Ik legde mijn probleem neer bij Dokter Mooijen (die goede man heeft mij ter wereld geholpen, toentertijd mochten ze dat nog) en vroeg (lees: smeekte) om een creme die mijn pigmentvlekken kon weghalen. Dokter Mooijen weigerde. "Serena" zei hij. "Waarom zou je je mooie snoetje riskeren met zo'n gevaarlijke creme? Je ziet er hartstikke leuk uit, mooi figuur, prachtige bos met haar. Je bent jong, hebt een leuke uitstraling. Wat wil je nog meer? Tegenwoordig heb je toch van dat camouflage spul? Gebruik dat dan gewoon. Dat is toch beter dan een creme met allerlei bijwerkingen?"
Ik knipperde met mijn ogen. Dit antwoord had ik niet verwacht! Ik verwachtte dat hij zonder blikken of blozen wel even een receptje voor me zou uitschrijven om vervolgens de volgende patient te roepen, maar nee. Die man had groot gelijk joh. Niet alleen gaf Dokter Mooijen me een enorme ego-boost, hij liet me ook nadenken. Wat loop ik nu eigenlijk ook te zeuren en moeilijk te doen? Waarom zou ik een risky creme op mijn gezicht smeren met 80 bijwerkingen, en het risico lopen het nog erger te maken dan het al is? Was ik zo ijdel? De waarheid is, ja. Ik ben erg ijdel. Maar ik heb ook gezond verstand.
Vanaf die dag is mijn obsessie behoorlijk afgezwakt. Ik krijg geen steek van jaloezie als ik een egaal gezichtje zie. Ik check geen vreemde voorbijgangers meer op pigmentvlekken en ik sla onbezorgd magazines open. Ik heb me er bij neergelegd. Ik heb pigmentatie in mijn gezicht. Maar niets wat concealer niet kan verbergen. Ik fake die egale teint gewoon! En soms heb ik daar geen zin in. Ook goed.
Ik ben ik, flaws and all.
Wat zijn jullie flaws?
Until next time,
Serena Verbon
En hieronder kun je duidelijk het kleurverschil zien:
Links is het donkerder dan rechts, in het midden zie je een vage lijn die loopt vanaf mijn neusvleugel tot mijn kaaklijn.
Toen het me eenmaal was opgevallen werd het een obsessie. Als ik in de spiegel keek zag ik alleen maar mijn donkere 'snoet' zoals ik het noemde. En als ik magazines opensloeg was ik stikjaloers op alle modellen met hun egale gezichtjes. Letterlijk iedere bushokjesposter, advertentie, foto of vrouwelijk persoon die voorbij kwam checkte ik hier op. Hadden zij ook pigment rond hun mond?
Op internet zocht ik naar louche chemische middeltjes om de pigmentatie te verminderen, zelfs compleet te verwijderen. Er bestaat een scala aan smeerseltjes die worden bestempeld als 'whitening' of 'lightning' die de huid als ware bleken. Dit soort cremes komen veel voor in Azië omdat een blanke huid daar heel mooi wordt gevonden. Deze omstreden cremes zijn niet altijd veilig. Ik had bijna iets besteld maar iets hield me tegen. Ik leek wel gek! Waarom zou ik iets op mijn gezicht smeren wat helemaal fout kan gaan? Het leek me beter om een smeerseltje via de huisarts te regelen.
Huisartsen zijn zo stoffig en ouderwets nog niet. Ik legde mijn probleem neer bij Dokter Mooijen (die goede man heeft mij ter wereld geholpen, toentertijd mochten ze dat nog) en vroeg (lees: smeekte) om een creme die mijn pigmentvlekken kon weghalen. Dokter Mooijen weigerde. "Serena" zei hij. "Waarom zou je je mooie snoetje riskeren met zo'n gevaarlijke creme? Je ziet er hartstikke leuk uit, mooi figuur, prachtige bos met haar. Je bent jong, hebt een leuke uitstraling. Wat wil je nog meer? Tegenwoordig heb je toch van dat camouflage spul? Gebruik dat dan gewoon. Dat is toch beter dan een creme met allerlei bijwerkingen?"
Ik knipperde met mijn ogen. Dit antwoord had ik niet verwacht! Ik verwachtte dat hij zonder blikken of blozen wel even een receptje voor me zou uitschrijven om vervolgens de volgende patient te roepen, maar nee. Die man had groot gelijk joh. Niet alleen gaf Dokter Mooijen me een enorme ego-boost, hij liet me ook nadenken. Wat loop ik nu eigenlijk ook te zeuren en moeilijk te doen? Waarom zou ik een risky creme op mijn gezicht smeren met 80 bijwerkingen, en het risico lopen het nog erger te maken dan het al is? Was ik zo ijdel? De waarheid is, ja. Ik ben erg ijdel. Maar ik heb ook gezond verstand.
Vanaf die dag is mijn obsessie behoorlijk afgezwakt. Ik krijg geen steek van jaloezie als ik een egaal gezichtje zie. Ik check geen vreemde voorbijgangers meer op pigmentvlekken en ik sla onbezorgd magazines open. Ik heb me er bij neergelegd. Ik heb pigmentatie in mijn gezicht. Maar niets wat concealer niet kan verbergen. Ik fake die egale teint gewoon! En soms heb ik daar geen zin in. Ook goed.
Ik ben ik, flaws and all.
Wat zijn jullie flaws?
Until next time,
Serena Verbon
