zaterdag 20 augustus 2011

Grazia redactie

Als Grazia Insider valt er elke week een Grazia op de deurmat en wordt ik zo nu en dan uitgenodigd voor leuke events. Omdat ik er wat later bij ben gekomen heb ik nog geen event mee kunnen maken, maar wel zijn de Insiders vorige maand allemaal uitgenodigd op de Grazia redactie voor een kennismaking en een rondleiding. Het was hartstikke leuk én interessant om een kijkje achter de schermen te nemen bij mijn favoriete magazine!







De redactie van Grazia is gevestigd in het gebouw van Sanoma (waar ook de redacties van Libelle, Margriet, Viva, Cosmopolitan, etc gehuisvest zijn). De Insiders kregen eerst een heerlijke lunch aangeboden en vervolgens kregen we een rondleiding door het gebouw. We namen een kijkje in Sanoma's fotostudio, waar niet alleen modellen maar ook producten heel professioneel worden gefotografeerd. 



Na de rondleiding schoven art director Gwendolyn Tan en opperhoofd Hilmar Mulder aan tafel om ons alles te vertellen over hun werk op de redactie en de totstandkoming van het magazine. Het was grappig om iemand anders eens zo passievol over hun beroep te horen praten, normaal gesproken ben IK diegene die niet raakt uitgepraat over bloggen, beauty en social media! :-)


Oude Grazia's uit de UK en Italie

Boven de oude versie en onder de vernieuwde, mooiere versie


Hierboven zien we Gwendolyn aan het werk die bezig is met een nieuwe cover. Als art director houdt Gwendolyn zich bezig met alle vormgeving en beeldmateriaal in de Grazia. Ze werkt veel samen met stylisten en fotografen om te bepalen hoe een shoot eruit komt te zien, maar ook is ze druk bezig met Photoshop (en zo'n ander programma waar ik de naam van vergeten ben). Het is een hele drukke, creatieve, gevarieerde maar ontzettend leuke functie.


Weet je waar Gwendolyn slapeloze nachten van krijgt? 'Covers met Victoria Beckham. Zij heeft zo’n onwijs slechte huid, daar is niets aan te fixen met Photoshop. Ik begin echt te huilen als er op vergaderingen besloten wordt om Victoria Beckham op de cover te plaatsen!'



Ondanks het feit dat tegenwoordig alles digitaal gaat, werkt Grazia nog met ouderwetse indeling borden. Op de redactie hangen 3 borden, voor elk magazine 1, wat betekent dat ze dus maximaal 3 weken vooruit werken. Elke pagina uit dat magazine wordt opgehangen op het bord zodat men snel kan zien waar de 'gaten' nog opgevuld moeten worden, wat er al wel klaar is en waar wat moet komen.


Overzicht van de Grazia covers van 2011 (je zal maar een dubbele cover maken!). Jennifer Aniston is het meest populair en verscheen het eerste half jaar van 2011 al 6 keer op de cover (ik had geteld). Waarom? De magazines met Jennifer Aniston verkopen het best.



Omdat Grazia een weekblad is moet de redactie keihard aanpoten. De nieuwe Grazia ligt elke woensdag in de winkel, maar de maandag ervoor moet alles voor 12u bij de drukker zijn. Behoorlijk krap! De planning van Grazia is heel strak wat zo zijn voor- en nadelen heeft. Een groot voordeel is dat je lekker actueel kan zijn, een nadeel is dat de redactie soms tot 's avonds laat achter hun computertjes aan het werk is met het zweet in hun bilnaad.


Ik wist dat het hard werken was, maar dat er ZO veel deadlines en hectiek achter een magazine zat had ik nooit gedacht. Het was echt heel interessant en leerzaam om te horen hoe een magazine in elkaar wordt gedraaid en wat er achter de schermen voor nodig is om het voor elkaar te krijgen. Het Grazia team flikt het toch elke week maar weer om er een leuk magazine voor ons uit te persen, en daar heb ik nu nog meer respect voor dan voorheen. Grazia, bedankt dat we even mochten komen kijken!

Wil ik zelf bij een magazine werken? Ik heb die droom nooit gehad, maar nu ik op de redactie ben geweest moet ik zeggen dat ik er veel enthousiaster door ben geworden, ondanks het feit dat ik nu weet dat er zoveel stress achter zit. 

Het hele sfeertje beviel me wel daar. En jullie, willen jullie ooit later bij een magazine werken? En zo ja, wat zou dan je droom functie zijn? Ik zou natuurlijk een beautykatern of een column willen hebben.

Until next time,
Serena Verbon