Heb jij wel eens getwitterd vanaf de wc? Heb jij nieuws sneller gehoord via Twitter dan via het journaal of de krant? Heb je mensen in het echt ontmoet die je kent via Twitter? Stuur jij tweets vanaf je telefoon? Dit zijn slechts een paar vragen die gesteld worden in de online 'How addicted to Twitter are you' test en ik heb een score van maar liefst 77%. Dit is ernstig. Zeer ernstig.
Mijn collega's en ik hadden het er laatst nog over. 'Wat is het nut van Twitter?' vroegen ze. Ik probeerde uit te leggen dat Twitter een handig medium is voor bloggers zoals ik. Ik kan mijn volgers op de hoogte brengen van nieuwe artikelen, ik kan feedback vragen op onderwerpen waarover ik wil schrijven of ik kan gewoon mijn enthousiasme kwijt. Via Twitter heb ik leuke meiden leren kennen, ik leer mijn lezeressen beter kennen, en zij mij, en toen ik hulp nodig had met mijn bank naar boven tillen (4 verdiepingen met een loodzware 4-persoons bank) had ik via Twitter binnen no-time een stel sterke jongens bij elkaar gesprokkeld die me kwamen helpen. Vermiste spullen, dieren of personen worden gevonden via Twitter. Nieuws wordt verspreid via Twitter. Mensen helpen elkaar via Twitter.
Maar.
Twitter heeft ook een andere, negatieve kant. In de Grazia die nu in de winkels ligt staat een interessant artikel genaamd 'De kwaal van 2011: Twitter Verslaving'.
In dit artikel staat dat er in Amerika onderzoek is gedaan naar het twittergedrag en dat de term 'compulsief twitteren' in het leven is geroepen, het dwangmatig versturen van Tweets. Misschien herken je je erin: je bent ergens en je MOET gewoon even op je telefoon kijken of je nieuwe mentions hebt, lezen want anderen hebben getweet en vooral zelf iets twitteren, al is het maar iets doelloos. In Amerika bestaan er al speciale Twitter Anonymous groepen, groepen van mensen die bij elkaar komen om over hun Twitter verslaving te praten. Ik denk dat er meer mensen Twitter (of internet) verslaafd zijn dan je denkt. In Nederland zijn er nog geen getallen bekend over verslaafde twitteraars, maar die zijn er wel degelijk. Sterker nog, ik zie ze voorbijkomen in mijn timeline en aan mijn hoge Twitter test uitslag te zien ben ik het zelf ook hoogstwaarschijnlijk.
Leerlingen letten niet meer op in de klas omdat ze op hun mobieltje zitten te twitteren. Werknemers slacken met hun werk omdat ze in vergaderingen continue zitten te twitteren. Een stelletje verwaarloost elkaar omdat ze eindelijk samen uit eten zijn in een leuk restaurantje, maar dan om de zoveel seconden hun mobieltje checken. Het staat ontzettend asociaal en onbeleefd en de meeste mensen hebben het niet eens door, ze kunnen er niets aan doen, ze moeten gewoon even kijken. Ik heb er geen bewijs voor, maar ik weet zeker dat er mensen zijn blijven zitten, ontslagen of een relatie hebben beëindigd door een Twitter verslaving.
Ik snap dat Twitter gevoelig is voor verslaving. Je hebt volgers (en hoe meer volgers, hoe leuker) die ineens jouw publiek zijn. Ze reageren op je tweets, geven je antwoord, feedback, leven met je mee. En snel. Je hebt vaak binnen een paar minuten al antwoord en dat is leuk. Soms (of eigenlijk vrij vaak) gaan tweets helemaal nergens over. 'Even de hond uitlaten' of 'We hebben vanavond broccoli gegeten' of 'Zo, mijn nagels zijn nu lekker knalroze'. Dit lijkt zinloos en verkeerd, maar psychologen claimen dat small talk (chitchat, koetjes en kalfjes) een essentieel onderdeel van een community is, het is het cement van de samenleving. Dus misschien zijn al die doelloze tweets als 'Ik ga wat te drinken pakken, heb dorst' zo gek nog niet?
Anyways, het belangrijkste is om een goede balans te vinden tussen de echte wereld en de Twitter community. Elaine Duncan is psychologe aan de Glasgow Caledonian University en toonde onlangs aan dat actieve twitteraars moeite hebben om deze twee werelden te scheiden en verhoogd risico hebben op gezondheidsproblemen als maagklachten, hoofdpijn en slapeloosheid. Daarbij hebben ze vaak het gevoel in sociaal opzicht te kort te schieten.
De balans vinden heeft in principe niets te maken met de hoeveelheid tweets die je verstuurd, het belangrijkste is dat je het onderscheid kunt maken tussen het echte leven en de twitterwerkelijkheid. Leden van een (Twitter) community spreken elkaar niet graag tegen, waardoor er gemakkelijk valse denkbeelden en obsessies kunnen ontstaan. Ook is het belangrijk om de discipline op te brengen om je telefoon met rust te laten als je in de klas zit, een college volgt, in een vergadering zit of als je gewoon in gesprek met iemand bent. Het staat ontzettend onbeleefd om maar bezig te blijven op je telefoontje terwijl er iemand tegen je praat.
Doe de 'How addicted to Twitter are you?' test hier.
Hoe denken jullie over het twittergedrag van nu? Hoe is jouw twittergedrag? Denken jullie dat het een echte verslaving is met ernstige gevolgen of heb ik met mijn artikel hierboven gewoon een potje zitten overdrijven? Jullie mening graag, ik ben benieuwd!
Until next time,
Serena Verbon
