maandag 4 april 2011

I'm a sucker for marketing tricks!

Bij de kapper hier in Houten spotte ik de Tangle Teezer. Ik kon me nog een positief review herinneren van een bekende beautyblog en de kapster vertelde me dat deze speciaal ontwikkelde borstel niet alleen een ergonomische grip had, de pinnetjes waren zo ontwikkeld dat het je haren geen schade aanbracht. Bovendien haalt het sneller knopen uit je haar in vergelijking met andere borstels, en zonder pijn! What, what? En nog verkrijgbaar in een fluorescerend kleurtje roze ook? Ik was overtuigd. Ik rekende €16,95 extra af en kon niet wachten om mijn lokken te ontwarren met mijn nieuwe speeltje...



De Tangle Teezer weegt haast niets en is geheel vervaardigd van plastic. Ook is de manier van vasthouden even wennen, maar mijn knopen borstel ik er wel mee weg. Ik was niet erg onder de indruk, eigenlijk. Mijn andere haarborstel verwijderde deze knopen minstens net zo snel en pijnloos als de Tangle Teezer. En na een borstelbeurt zaten er anders ook genoeg afgebroken haren tussen de pinnetjes, dus was dit roze dingetje nu echt wel zoveel beter dan mijn goeie ouwe borstel? 


Ik legde het ding aan de kant en gebruikte voortaan weer mijn oude borstel. Mijn oude borstel heeft gewoon een handvat en heeft een erg grote kop met plastic pinnetjes. Ik maak er lekkere grote slagen mee en omdat de kop zo groot is borstel ik vrij snel mijn klitten uit mijn haar.

Toen mijn moeder langskwam zag ze het opvallend roze geval, pakte het op en keek me aan. 'Heb je hier erg veel voor betaald?' vroeg ze. '€16,95' zei ik. Ze barstte in lachen uit. Uitlachen dus, niet toelachen. Ik keek haar vragend aan. Dat het niet zo'n hele goede koop was geweest had ik inmiddels door, maar er was kennelijk meer aan de hand. 

links op de foto een Be-Bop en rechts Roskammen


Mijn moeder vertelde me dat de jongens back in the day, toen zij nog een klein meisje was, rondliepen met zo'n borstel op zak. 'Alleen dan met een hengsel aan de achterkant zodat je je hand erdoorheen kon schuiven' zei ze. 'Die dingen zijn hartstikke goedkoop, toen al, en als je ze nu nog kan kopen zullen ze ook maar een paar euro zijn denk ik'. Ongelofelijk! Ik wilde haar eerst niet geloven, maar besloot het toch maar even uit te zoeken.

Ik ging googelen en vond de volgende 2 borstels: een roskam, een borstel voor de vacht van paarden en een Be-Bop, een borstel van het merk Denman waarmee de heren vroeger hun pommade goed over hun kapsel konden verdelen. De prijs van een Be-Bop borstel is zo rond de €2.


Ik denk dat de kapper die de Tangle Teezers heeft 'uitgevonden' zich flink heeft laten inspireren door de Be-Bop borstels. Verander de vorm iets zodat 'ie lekkerder (ik bedoel, ergonomischer?) in je hand ligt,   geef er een fancy kleurtje aan, prop het in een mooi doorzichtig doosje met luipaardprint en vertel er een professioneel kletspraatje bij en voila. Een geweldig nieuw product is geboren en wint nog 3 gerenommeerde beauty prijzen ook. De Grazia Best in Beauty prijs, de Winner Best Hair Buys 2011 en Winner Cosmopolitan Beauty Awards 2010.

Hoe dan? De Tangle Teezer is niet beter dan een gemiddelde haarborstel en ik heb er nog een flink bedrag voor neergeteld ook. En eigenlijk, geef toe, ziet het eruit alsof ik er een dier mee moet borstelen (mijn zusjes hadden hem dan ook bijna gebruikt voor Clarence en Coco, maar ze twijfelden door de kleur). Voor een soortgelijk product zoals de Be-Bop betaal je €15 euro minder, dus ik voel me behoorlijk opgelicht kan ik je vertellen. Overigens is de Tangle Teezer via Asos.com te koop voor zo'n €12, dus de kapper heeft me ook nog eens een beetje belazerd. Jeetje zeg!

Marketing tricks, ik trap er ook altijd in! Het is maar goed dat ik een beautyblog heb en mijn beauty buys dus achteraf altijd onderwerp aan een kritische review.

Hoe zit dat met jullie? Zijn jullie ook zo snel overtuigd of kijken jullie liever de kat uit de boom? Tell me bij de comments please.


ps. Vanavond komt de winactie online waarbij je een fotoshoot kan winnen via i-supermodel.nl - kom dus straks nog even terug!

Until next time,
Serena Verbon