donderdag 7 juli 2011

Zou je liever... Plamuur of Naturel?

Aaah, it's been a long time, maar 'Zou je liever' is weer terug van weggeweest. Deze keer de vraag: Zou je liever vanaf nu voor altijd een flinke laag make-up dragen of zou je liever vanaf nu nooit meer make-up dragen? En als ik het heb over een flinke laag dan bedoel ik alles erop en eraan en dat x 3 (zoals onze Xtina hier). Een lekkere plamuurlaag foundation met opvallende ogen en opvallende lippen en een overload aan blush. En met naturel bedoel ik 0% make-up. Geen likje mascara, veegje blush of lipgloss. Helemaal nul komma nul. Alleen lippenbalsem is toegestaan, niet getint uiteraard. En niet valsspelen, permanente make-up is ook uit den boze. Wat zouden jullie kiezen?




Christina Aguilera is niet vies van een dikke plamuurlaag make-up...

een van de weinige foto's zonder make-up

Hoewel ik erg van de natural beauty look hou moet ik toegeven dat iedereen er gewoon mooier uit ziet met make-up. Het valt niet te ontkennen! Een likje mascara en een beetje blush of een kleurtje op je lippen zorgt er toch voor dat je er gezonder, fruitiger en leuker uit zal zien dan zonder. Bovendien zou ik het echt niet leuk vinden als iedereen er op een feestje super glamourous uitziet en ik daar moet rondlopen met mijn sans-makeup look.

Maar goed, een hele dikke plamuurlaag is dan ook weer te veel van het goede, vaak zie je er ouder uit en  het lijkt mij niet zo fijn om je elke dag weer te verschuilen achter een make-up masker. Maar als er een feestje is dan is het ook erg leuk om je helemaal op te doffen en ik vind het sowieso erg leuk om met make-up te spelen. Lastig, lastig...

Dus, wat zou je liever willen? Vanaf nu elke dag au naturel, geheel make-up loos door het leven of kies jij toch liever voor een make-up overload a la Christina Aguilera? Mijn mening laat ik nog even in het midden zodat ik jullie hier niet in kan beinvloeden ;-) 

Ik ben benieuwd naar jullie keuzes, laat ze achter bij de comments en vertel er dan ook in het kort bij waarom.

Until next time,
Serena Verbon