Aaaah, vakantie blunders. I got some, I got some! Ik deel die van mij, maar dan moeten jullie me wel beloven om die van jullie te delen in de comments. Goeie deal, dacht ik zo.
Toen ik 21 was heb ik 9 maanden stage gelopen in Texas, Amerika. Ik ging daar werken als analist op een virologisch lab aan de Texas A&M University, heel spannend allemaal. Voordat ik naar Amerika kon moest ik mijn visum regelen, dus mijn vader en ik gingen op een dag naar de Amerikaanse ambassade in Amsterdam. Er gelden daar strenge security regels. Mobieltjes moesten worden ingeleverd, schoenen uit, riem af, kleingeld uit de zakken, sieraden uit, alles. Ik had alles uit- en afgedaan wat me werd gevraagd, maar toch bleef het poortje iedere keer piepen als ik er doorheen liep. De Amerikaanse bewaker kwam op me af met zo'n portable detector en zweefde ermee langs mijn lichaam. Het ding bleef piepen ergens ter hoogte van mijn onderrug. Hij keek mij aan, ik keek hem aan en ik stamelde 'I'm not hiding anything up there, I swear!'. Ik dacht dat het een soort labeltje zou zijn, dus ik pakte mijn broekband en ik trok het iets van mijn lichaam af om te kijken. De bewaker keek met me mee, kreeg een rood hoofd en deinsde geschrokken achteruit. Hij stamelde zenuwachig 'It's ok, you can walk'. Zijn hoofd was knalrood. Ik snapte niet wat er ineens aan de hand was en keek zelf ook maar even. Toen zag ik dat ik mijn zwarte stringetje met strass had aangetrokken (de achterkant was een driehoek van strass). Aha, dat was dus de oorzaak van het gepiep! Die arme bewaker werd er helemaal onrustig van en ik voelde me heel erg opgelaten!
Toen ik mijn stage had afgerond was het tijd om terug te gaan naar Nederland. In Amerika had ik een iPod video gekocht (die wast toen net uit) en ik probeerde er casual mee door de douane te smeagollen door mijn iPod in te doen alsof 'ie al jaaaaaren van mij was. Uiteraard werd ik tegengehouden door een vervelend, klein, Indonesisch douane mannetje 'Nog elektronica gekocht in Amerika, mevrouw?' en werd mijn koffer ondersteboven gehaald. Ik bleef volhouden dat ik mijn iPod video in Nederland had gekregen voor Kerst tot ze na een kwartier het doosje van de iPod vonden MET serienummer waaruit bleek dat mijn iPod toch uit Amerika afkomstig was. Busted! De douane meneer wierp me een beschuldigende blik toe. Toen vonden ze ook nog mijn oefen nunchaku's. De douane meneer wierp me dit keer een geniepige blik toe. 'Dat is een wapen' lispelde hij. 'Daar staat een boete op, normaal gesproken'. Hij moest mijn angstzweet geroken hebben en medelijden hebben gekregen, of het was die onverklaarbare 'indo-onder-elkaar-band' want hij zag de nunchaku's Godzijdank door de vingers. Uiteindelijk mocht ik een uur later en €100 lichter eindelijk Nederland betreden. Ik heb 19% btw en een boete betaald voor mijn iPod, waardoor ik hem net zo goed gewoon in Nederland had kunnen kopen. Ik had het doosje gewoon thuis moeten laten en de iPod in mijn handbagage moeten doen, there's no such thing als casual door de douane wandelen!
Nu jullie, wat is jullie stomste vakantie blunder?
Until next time,
Serena Verbon
